در عکس خارج دهانی، فیلم خارج از دهان بیمار قرار دارد. این تصاویر در اصل دندانها را نشان می‌دهد
اما اطلاعاتی نیز راجع به فک و جمجمه در اختیار دندانپزشک قرار میدهند. عکس خارج دهانی برای
موارد زیر استفاده میشود:
عکس خارج دهانی جزئیات کمتری در مقایسه با عکس داخل دهانی در اختیار دندانپزشک قرار می‌دهد.
به همین علت معمولاً برای شناسایی پوسیدگی دندان یا نواقص دندانی استفاده نمی‌شود.
این روش تمامی دهان را در یک عکس نشان می‌دهد و شامل تمامی دندان‌های فک بالا و پایین است.
این نوع عکس رادیولوژی دندان نیازمند یک دستگاه مخصوص است.
صفحاتی که پیرامون سر قرار میگیرد و پرتوی ایکس منتشر میکند، به صورت دایره وار پشت سر میچرخد در حالی
که فیلم پرتوی ایکس در جلوی سر قرار میگیرد و میچرخد. به این صورت از همه زوایا تنها در یک
عکس واحد از فک تصویر گرفته میشود.
از آنجایی که این دستگاه در یک مسیر حرکت میکند، بیمار باید به دقت در موقعیت درست قرار بگیرد.
دستگاههایی که به دستگاه پرتوی ایکس وصل شده اند، سر و فک شما را در جایگاه درست قرار میدهند.
این روش کاملا بی خطر و مطمئن است و اغلب تشعشع پرتوی ایکس در آن کمتر از عکس پرتوی ایکس معمولی است.
عکس پرتوی ایکس از تمام یک طرف صورت گرفته میشود. از این عسکها برای بررسی ارتباط دندانها با فک و
نیمرخ بیمار استفاده میشود. ارتودنتیستها از عکس سفالومتری برای تعیین بهترین نوع درمان ارتودنسی بهره میبرند.
در این روش تصاویر سه بعدی تهیه میشود. شما در حالت ایستاده یا نشسته قرار میگیرید در حالی که
دستگاه اطراف سر شما میچرخد. پرتو منتشر شده به جای بادبزنی شکل بودن
(که در تصاویر سی تی پزشکی متداول است)، مخروطی شکل است. اسکن پرتو مخروطی تشعشع کمتری در
مقایسه با سی تی پزشکی دارد اما میزان تشعشع در آن بسیار بیشتر از عکس پرتوی ایکس دندانپزشکی
معمولی است. سی تی پرتو مخروطی برای انتخاب نوع ایمپلنت دندان و جایگاه آن زیاد استفاده میشود.
معمولا از این تصاویر در رادیولوژی بیمارستانها بهره گرفته میشود. معمولا بیمار دراز میکشد و
عکس از او گرفته میشود. قرار گیری در معرض تشعشع در این روش بسیار بیشتر از سی تی پرتو مخروطی است.
سی تی اسکن معمولی ممکن است برای تعیین اندازه و موقعیت ایمپلنت استفاده شود.
درباره این سایت